Ik dacht er vannacht nog even over door, over het kleine meisje dat met jou meeloopt, jou beloofd heeft nooit weg te gaan en de kleine jongen die met mij mee loopt, die beloofd heeft nooit weg te gaan. Ze zijn bij ons, weervaren zeniet altijdomdat we dan tedruk zijn.

Ik moest denken aan eenidee (een 'openbaring' voor mij) uit het boek Eindelijk thuis van Henri Nouwen: de vraag was hoe/ waarkan ik God (de levensvreugde) vinden? Vele mensen hebben vele decennia gezocht naar deze heilige graal. Ook ik heb gezocht en zoek nog steeds. Kom ik dichter bij Het Geluk door af te zien van alcohol, te mediteren etc etc. Vele dingen al uitgepobeerd, zoals zo vele mensen die zoeken.

Het antwoord was: ben je bereid gevonden te worden door God?

Ik hoef niet te zoeken naar het kind (de lol, de echte wijsheid, mijzelf), naar God (de levensvreugde, de verlichting) misschien zelfs niet naar liefde van jou of anderen, naar vrienden, en zelfs niet naar 'materieel geluk' (voor zover dat bestaat en belangrijk is voor mij). De vraag is: ben ik bereidgevonden te worden, ben ik bereid te ontvangen?

Ben ik bereid om stil testaan,even niet te zoeken en bezig te zijn en te zien watik al ontvangen heb ente luisteren naar het leven?

Sta ik open en ben ik onbevooroordeeld genoeg om het leven mij te laten leiden, het leven door me heen te laten stromen? Te reageren op de impulsen die ik voel, waardoor ik steedsgevoed blijf worden door het leven?

En nu naar jose!

Dikke zoen lievie en veel vrede!